شنبه، شهریور ۱۱، ۱۳۸۵
عالیجناب کوفی عنان
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
سفر شما به ایران موجب شد تا نامه ای برای شما بنویسم و شرایط وخیم و نامعلوم همسر خود، احمد باطبی را که در بازداشت به سر می برد، به اطلاع شما برسانم و از آن مقام محترم خواستار رسیدگی به وضعیت وی شوم.
احمد باطبی در ژولای 1999 (18 تیرماه 78) در ماجرای حمله پلیس به خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران بازداشت شد. علت بازداشت شرکت او در تظاهرات اعتراضی دانشجویان بود. ابتدا در یک دادگاه غیر علنی حکم اعدام برای او صادر شد و سپس در دادگاه تجدید نظر به 15 سال حبس محکوم شد. احمد 6 سال از بهترین دوران جوانی اش را در زندان به سر برد و شدت فشارها و شکنجه های روحی و جسمی در زندان به حدی بود که وضعیت جسمانی وخیمی پیدا کرد و پس از تحمل 6 سال حبس، سال گذشته به مرخصی استعلاجی فرستاده شد و از آن زمان تا یکماه پیش مشغول مداوای خود بود تا اینکه در 7 مرداد 1385 ماموران مسلح پس از بازرسی کامل منزلمان، همسرم را بازداشت و بسیاری از وسایل شخصیمان را توقیف کردند.
احمد باطبی در اعتراض به بازداشت مجدد و بدون دلیلش دست به اعتصاب غذا زد به گونه ای که جانش در معرض تهدید قرار گرفت و دکتر حسام فیروزی پزشک معالج وی گزارشی از وضعیت جسمانی همسرم ارایه داد و هشدار داد در صورتي كه اعتصاب غذای ايشان پايان نپذيرد و جهت ادامه درمان به خارج از زندان منتقل نشود، خطر مرگ وی را تهدید می کند.
متاسفانه از زمان بازداشت مجدد همسرم بیش از یک ماه می گذرد و مراجعات مکررم به زندان و نامه نگاری هایم به مسولان قضایی ایران پاسخی در بر نداشته است و احمد باطبی همچنان در وضعیت نامعلومی در سلول انفرادی به سر می برد. تاکنون تنها توانسته ام او را دوبار در حضور ماموران زندان ملاقات کنم و به دلیل قطع درمان و فشارهای وارده در سلول انفرادی از شرایط مناسب جسمی و روحی برخوردار نبود، توان او تحلیل رفته بود، وزنش به شدت کاهش پیدا کرده و بسیار رنجور و رنگ پریده شده بود. احمد باطبی از ابتدایی ترین حقوق شهروندی برخوردار نبوده، حق ملاقات و یا تماس تلفنی با وکیل خود نداشته و تا کنون دستگاه قضایی ادله بازداشت او را اعلام نکرده است. همچنین امکان دسترسی به پزشکان متخصص معالج ندارد.
عالیجناب کوفی عنان
همانگونه که می دانید اکبر محمدی دانشجوی زندانی سیاسی که وضعیت مشابه همسرم را داشت در اعتراض به بازداشت مجددش دست به اعتصاب غذا زد و سرانجام پس از 9 روز اعتصاب، در زندان اوین درگذشت. بیم آن دارم که فشارهای وارده بر احمد و وضعیت نامعلوم وی، سرنوشت ناگواری را برای وی رقم زند.
از آن مقام محترم می خواهم در طی سفر خود به ایران کمیته حقوقی برای رسیدگی و پیگیری وضعیت نامناسب احمد باطبی و دیگر زندانیان سیاسی تشکیل دهد تا ایشان از حقوق اولیه انسانی خود برخوردار شوند و آزادانه به زندگی خود ادامه دهند.
با احترام فراوان
سمیه بینات، همسراحمد باطبی دانشجوی زندانی سیاسی
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد
سفر شما به ایران موجب شد تا نامه ای برای شما بنویسم و شرایط وخیم و نامعلوم همسر خود، احمد باطبی را که در بازداشت به سر می برد، به اطلاع شما برسانم و از آن مقام محترم خواستار رسیدگی به وضعیت وی شوم.
احمد باطبی در ژولای 1999 (18 تیرماه 78) در ماجرای حمله پلیس به خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران بازداشت شد. علت بازداشت شرکت او در تظاهرات اعتراضی دانشجویان بود. ابتدا در یک دادگاه غیر علنی حکم اعدام برای او صادر شد و سپس در دادگاه تجدید نظر به 15 سال حبس محکوم شد. احمد 6 سال از بهترین دوران جوانی اش را در زندان به سر برد و شدت فشارها و شکنجه های روحی و جسمی در زندان به حدی بود که وضعیت جسمانی وخیمی پیدا کرد و پس از تحمل 6 سال حبس، سال گذشته به مرخصی استعلاجی فرستاده شد و از آن زمان تا یکماه پیش مشغول مداوای خود بود تا اینکه در 7 مرداد 1385 ماموران مسلح پس از بازرسی کامل منزلمان، همسرم را بازداشت و بسیاری از وسایل شخصیمان را توقیف کردند.
احمد باطبی در اعتراض به بازداشت مجدد و بدون دلیلش دست به اعتصاب غذا زد به گونه ای که جانش در معرض تهدید قرار گرفت و دکتر حسام فیروزی پزشک معالج وی گزارشی از وضعیت جسمانی همسرم ارایه داد و هشدار داد در صورتي كه اعتصاب غذای ايشان پايان نپذيرد و جهت ادامه درمان به خارج از زندان منتقل نشود، خطر مرگ وی را تهدید می کند.
متاسفانه از زمان بازداشت مجدد همسرم بیش از یک ماه می گذرد و مراجعات مکررم به زندان و نامه نگاری هایم به مسولان قضایی ایران پاسخی در بر نداشته است و احمد باطبی همچنان در وضعیت نامعلومی در سلول انفرادی به سر می برد. تاکنون تنها توانسته ام او را دوبار در حضور ماموران زندان ملاقات کنم و به دلیل قطع درمان و فشارهای وارده در سلول انفرادی از شرایط مناسب جسمی و روحی برخوردار نبود، توان او تحلیل رفته بود، وزنش به شدت کاهش پیدا کرده و بسیار رنجور و رنگ پریده شده بود. احمد باطبی از ابتدایی ترین حقوق شهروندی برخوردار نبوده، حق ملاقات و یا تماس تلفنی با وکیل خود نداشته و تا کنون دستگاه قضایی ادله بازداشت او را اعلام نکرده است. همچنین امکان دسترسی به پزشکان متخصص معالج ندارد.
عالیجناب کوفی عنان
همانگونه که می دانید اکبر محمدی دانشجوی زندانی سیاسی که وضعیت مشابه همسرم را داشت در اعتراض به بازداشت مجددش دست به اعتصاب غذا زد و سرانجام پس از 9 روز اعتصاب، در زندان اوین درگذشت. بیم آن دارم که فشارهای وارده بر احمد و وضعیت نامعلوم وی، سرنوشت ناگواری را برای وی رقم زند.
از آن مقام محترم می خواهم در طی سفر خود به ایران کمیته حقوقی برای رسیدگی و پیگیری وضعیت نامناسب احمد باطبی و دیگر زندانیان سیاسی تشکیل دهد تا ایشان از حقوق اولیه انسانی خود برخوردار شوند و آزادانه به زندگی خود ادامه دهند.
با احترام فراوان
سمیه بینات، همسراحمد باطبی دانشجوی زندانی سیاسی
نوشته شده توسط ناشناس ۱۰:۲۸ قبل‌ازظهر
